Vijandige architectuur is het doelbewust plaatsen van obstakels in de openbare ruimte om bepaald gedrag te ontmoedigen. Voorbeelden hiervan zijn scherpe punten op richels, oncomfortabele zitplaatsen of skatestoppers. Het plaatsen van deze elementen beperkt de toegankelijkheid, met name voor kwetsbare groepen zoals ouderen, dak- en thuisloze mensen en mensen met beperkte mobiliteit. “Vijandige architectuur creëert daardoor niet alleen fysieke obstakels, maar ook een gevoelsmatige kloof tussen mensen: wie zich wel en wie zich niet thuis voelen in de stad,” stelt Rozemarijn Gierkink (PvdA).

ABN AMRO

De partijen hebben dit onderwerp al eerder aan de kaak gesteld toen er vijandige architectuur op de gevels van ABN AMRO en het Stadhuis werd geplaatst. Daan Swets van Student&Stad vindt het goed dat er weer over dit onderwerp gepraat wordt: ‘Helaas beperkt dit probleem zich niet tot deze locaties. Hoewel in andere steden inventarisaties zijn gemaakt van vijandige architectuur, heeft het Groningse college aangegeven niet van plan te zijn dit ook te doen.’ De partijen  willen dat de gemeente een inventarisatie maakt van de aanwezige vijandige architectuur en deze waar mogelijk te verwijderen.

“ Vijandige architectuur legt voor veel mensen een enorme beperking op. ”
Femke Folkerts Raadslid

Een dagelijkse belemmering

Vijandige architectuur zorgt voor belemmeringen, zoals het ontbreken van rustpunten. “Dit raakt inwoners die minder mobiel zijn en vaker even willen uitrusten, vertelt Femke Folkerts (GroenLinks). “Voor dak- of thuisloze mensen, die vaak afhankelijk zijn van openbare ruimtes, wordt de toegang tot geschikte rustplekken verder beperkt.” Hans de Waard (SP) sluit zich hierbij aan. “Er zijn mensen die geen geld hebben om op het terras te zitten, zij moeten ook van onze mooie straten en pleinen kunnen genieten.” De fracties streven daarom ook naar een openbare ruimte die gastvrij is voor alle inwoners, ongeacht hun achtergrond of situatie.