Woensdag is weegdag. Dat was ons duidelijk ingepeperd vorige week donderdag, bij de aftrap van de 100-100-100 actie van de gemeente. Ik zie er eerlijk gezegd een beetje tegenop. Natuurlijk heb ik mij keurig gehouden aan mijn opdracht en de hele week geen plastic gekocht. Maar in de weken daarvoor heb ik mijn normale boodschappen gedaan. En om dat nou niet op te eten vanwege het afval? Dat zou voedselverspilling zijn. Mijn hemel wat een ideologische keuzes moet ik toch maken.
Ogenschijnlijk lijkt de zak leger dan normaal als ik hem uit de bak haal. Sterker nog, als ik niet meedeed aan 100-100-100 zou ik hem nog keurig laten zitten tot ie wat voller is. Vol goede moed stap ik op mijn weegschaal. Mijn eigen gewicht heeft in ieder geval niet te lijden onder mijn plasticloze week. Met zak komt er 1,5 kg bij. Dat valt me reuze mee. Bij de start van mijn zero plastic week had ik een zak van 2,5 kg. Opgelucht haal ik adem. Het werkt dus toch.
Vandaag had ik gepland te onderzoeken wat de effecten kunnen zijn van plastic in de natuur. Ik benader hiervoor Bart Zwiers, boswachter bij Natuurmonumenten. Helaas valt mijn raadsvergadering van vandaag niet te combineren met een bezoekje aan de Onlanden, de thuishaven van Bart. Ik bel hem dus op met de vraag of hij ervaring met mijn onderzoeksthema heeft. Ik weet dat als ik mijn nestkast jaarlijks schoonmaak, ik de meest veelzijdige stukjes aantref in het koolmezennestje. De haren van de hond van de buren kan ik verklaren, maar al die gele en rode sliertjes? Toch zal de situatie in mijn stadstuin wel anders zijn dan die in de natuurgebieden van een boswachter, is mijn verwachting. Niets is minder waar. Bart maakt met de regelmaat van de klok mee dat dieren dood gaan als gevolg van rondslingerend afval. Wat hij specifiek noemt zijn die plastic houders die een sixpack bier bij elkaar houden. Als het bier op is en de blikjes gescheiden zijn van z’n verpakking blijven alleen die plastic hulzen met zes gaten over. Kennelijk is er iets aantrekkelijks aan een sixpackhouder voor bijvoorbeeld een eend. Ik krijg er een naar gevoel van. Misschien moet ik nu zelf maar een biertje pakken (uit een flesje) en niet meer aan die eend van Bart denken. Ik moet vannacht ook vroeg naar bed want morgen is mijn laatste blogdag en dan mag ik al voor dag en dauw mee met de vuilnisophalers. Wordt vervolgd…