Vandaag ga ik mijn vijfde dag in. Ik doe niet dagelijks boodschappen maar vandaag moet het weer. Mijn karnemelk begin ik een beetje te missen en ook kwam ik er vanmorgen achter dat ik geen koffiebonen meer heb. In mijn tweede blog schreef ik over mijn zoektocht in de supermarkten. Maar vandaag is het dinsdag en dan is er markt in Groningen. Omdat ook al mijn kaas bijna op is, is dit een uitgelezen kans om mijn queeste te vervolgen op de Vismarkt.
Het begin is makkelijk. De twee mevrouwen van de kraam met kruiden stoppen zo’n beetje alles in papieren zakjes. Als ik hun vertel over mijn plasticloze week zeggen ze allebei dat ze diverse klanten hebben die wekelijks hun eigen zakjes meenemen. Dat zal ik vaker horen vandaag. Op naar de volgende kraam. In de supermarkt waren koekjes nauwelijks te krijgen. Een muur van plastic gaapte me daar aan. Hoe anders is dat hier. Zes enorme bokkepoten gaan keurig in een papieren zak. Voor het brood dat ik koop heeft deze bakker geen papieren zakken. Gelukkig heb ik mijn eigen broodzak mee. Vakkundig draait mijn bakker een knoop in de zak want een plakbandje is natuurlijk uit den boze. Van de biologische groentekraam verwacht ik niets dan goeds op plastic gebied. Toch zie ik nog wel de nodige aardappelen en kroppen sla in een plastic hoesje. Champignons kan ik wel eindelijk kopen. En ook zijn er aardappelen die wel in een papieren zak kunnen.
Dan komt de grootste uitdaging: mijn vaste kaasboer tegenover de groentekraam. De verkoper weet mij te vertellen dat geen enkele kaas een coating heeft die niet van plastic is. Slik. Ik kan een Franse kaas kopen met een laagje dat louter uit schimmels bestaat maar dat was niet echt mijn idee van een broodje kaas. Ik overleg met mijn zuivelexpert en besluit dat het okay is als zij de korst eraf snijdt. Ik heb het plastic dan niet gekocht per slot van rekening. En dat was de spelregel. Toch knaagt het wel. Ik krijg mijn kaas keurig in een papieren zak mee.
Toen ik afgelopen vrijdag geïnterviewd werd door RTV Noord kreeg ik de vraag “Hoe doe je dat dan als je bijvoorbeeld een kip gaat kopen?”. Die vraag intrigeerde me. Ik besloot toen ter plekke dat ik kip ging kopen. Bij een klein kraampje van de Waddenvarkens zie ik diep gevroren kippen in plastic liggen. Ik raak in een boeiend gesprek verwikkeld met de marktkoopman. Zijn scharrelvarkens lopen nu op een deel van het gebied van Meerstad dat nog niet ontwikkeld is. Ik koop bij deze man geen kip. Te onhandig. Hij probeert me nog te strikken om donderdag langs te komen want dan gaat hij kippen slachten. Ik ben blij dat ik andere plannen heb voor donderdag.
Ik laat de markt de markt en ik zet koers naar de koffiewinkel van Simon Levelt. Ook hier krijg ik uitgelegd dat menig bezoeker zijn eigen blik meeneemt. Ik ben niet uniek. En dat voelt goed. Ik laat mij adviseren en kies een hele verantwoorde pittige biologische boon die geoogst is door een coöperatie van vast hele aardige boeren die er een eerlijke prijs voor krijgen.
Ik heb nog steeds geen kip en geen karnemelk. De Groene Slager op het Boterdiep moet me dan maar helpen. Ook hier krijg ik het advies geen hele kip uit z’n nauwe plastic behuizing te halen. Iets met hygiëne of zo. Ik besluit vier kippenbouten in een zelf meegebrachte broodzak te stoppen. Sorry Edwin Pasveer (RTV Noord), ik heb het geprobeerd. Het lukt niet.
Mijn karnemelk vind ik uiteindelijk in een glazen fles in de natuurvoedingswinkel in de Nieuwe Ebbingestraat. Ik val op met mijn zoektocht en de bedrijfsleider informeert nieuwsgierig naar mijn opmerkelijke gedrag. Deze goede man begeleidt me tijdens mijn hele reis door de winkel. Ik tap mijn eigen noten in een papieren zak met een raampje ervoor. Mij wordt op het hart gedrukt dat dit geen plastic is maar een soort cellulose. Kan dus gewoon bij het oud papier.
Tevreden fiets ik bepakt en bezakt en gevaarlijk slingerend terug naar huis. Voldaan na weer een nieuwe avontuurlijke, plasticloze dag.
